30/09/2022
Για την ανομία στα Πανεπιστήμια
Καταρχήν να τονίσω ότι πρέπει να είμαστε περήφανοι για τα ελληνικά πανεπιστήμια γιατί κατατάσσονται σε πολύ καλή σειρά στην παγκόσμια κλίμακα για την ποιότητα σπουδών που παρέχουν. Αυτό δεν αναιρείται από τα φαινόμενα ανομίας, που εδώ και χρόνια παρατηρούνται σε ορισμένα αυτά. Δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, αλλά είναι ένα ζήτημα που πολλές φορές δεν αντιμετωπίστηκε σωστά από τις πρυτανικές αρχές.
Οι πρυτανικές αρχές πάντα είχαν το νομικό δικαίωμα να καλούν την αστυνομία σε περιπτώσεις διαπιστωμένης ανομίας. Από την άλλη πλευρά, η αστυνομία έχει διάφορους τρόπους να δρα, προκειμένου να αντιμετωπίσει ένα φαινόμενο. Δεν θεωρούμε ότι η παρουσία διμοιριών ΜΑΤ, ΟΠΠΙ, κ.λπ. εντός των πανεπιστημίων είναι ο ενδεδειγμένος.
Για τη συνεχώς αυξανόμενη προκλητικότητα του Ερντογάν
Βρισκόμαστε χωρίς αμφιβολία σε μία πολύ δύσκολη φάση των σχέσεών μας με την Τουρκία, με βασική αιτία την προκλητική και επιθετική στάση της ηγεσίας της. Το ζητούμενο είναι αν η χώρα μας, μαζί με την απαραίτητη αμυντική θωράκιση, καλύπτει τα προβλήματα που προκύπτουν σε αυτό το επίπεδο με τρόπο που να τα αποτρέπει ή να τα αποθαρρύνει. Στο ζήτημα αυτό, πάντα με έγνοια στο εθνικό μας συμφέρον, έχουμε τις ενστάσεις μας και κάνουμε τις παρατηρήσεις μας. Η πρώτη αφορά τη στάση κατευνασμού που η κυβέρνηση ακολούθησε επί μακρόν, δίνοντας το δικαίωμα στον Ερντογάν να εντείνει την προκλητικότητά του. Υπήρχε, δηλαδή, μια ψευδαίσθηση ότι μέσω του κατευνασμού, θα μειώνονταν και η τουρκική προκλητικότητα, γεγονός που αποδείχθηκε λάθος. Η δεύτερη αφορά στην ελλιπή αξιοποίηση από πλευράς κυβέρνησης του πλαισίου κυρώσεων που έχει αποφασιστεί από το 2019. Αποφάσεις που δεν έχουν, ακόμα, υλοποιηθεί. Η Ελλάδα πρέπει να το αναδεικνύει συνεχώς και να επιμείνει στην υλοποίηση των κυρώσεων στην Τουρκία.
Επιπλέον, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα η αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης, η κυβέρνηση δείχνει να λειτουργεί στη λογική της παραχώρησης ορισμένων δικαιωμάτων προς την Τουρκία χωρίς ανταλλάγματα. Η αντιμετώπιση της τουρκικής προκλητικότητας απαιτεί ξεκάθαρες, σταθερές θέσεις και απεύθυνση στη Χάγη, εφόσον χρειαστεί, για το ένα και μοναδικό ζήτημα διαφωνίας, της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ.
