05/06/2022
Σήμερα, παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος, δυστυχώς δεν είναι μια μέρα γιορτής.
Το φετινό καλοκαίρι ξεκίνησε άσχημα. Μια στην αρχή μικρής έκτασης πυρκαγιά, μέσα στον αστικό ιστό, κατέστρεψε δεκάδες κατοικίες και λίγο έλλειψε να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Η δικαιολογία του αιφνιδιασμού της κρατικής μηχανής απέναντι στη μόνιμη απειλή της κλιματικής κρίσης δεν μπορεί πλέον να αποτελεί άλλοθι μιας χώρας που θέλει να πηγαίνει μπροστά.
Πολύ φοβάμαι ότι πίσω από τις βαρύγδουπες εξαγγελίες και τη δημιουργία υπουργείου κλιματικής κρίσης, υπάρχει η ίδια ανεπάρκεια, τα ίδια ελλείμματα συντονισμού, ενός κρατικού μηχανισμού που εδώ και καιρό δε μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις. Έυχομαι να διαψευστώ, αλλά σε κάθε περίπτωση αυτή τη φορά δικαιολογίες δεν υπάρχουν.
Η κλιματική κρίση είναι παρούσα και η αντιμετώπισή της οφείλει να βρίσκεται στον πυρήνα των πολιτικών μας και στις καθημερινές μας μάχες.
Η προσωπική υποχρέωση του καθενός μας προς τα παιδιά μας αλλά και η πολιτική μας υποχρέωση προς τις επόμενες γενιές είναι να μην τους κρατήσουμε εγκλωβισμένους σε ένα αβίωτο μέλλον.
Να αξιοποιήσουμε κάθε μέσο και κάθε στιγμή ώστε να κληροδοτήσουμε στα παιδιά που γεννιούνται σήμερα έναν βιώσιμο πλανήτη για να ζουν.
