24/07/2022
Θυμόμαστε σήμερα όλους όσοι όρθωσαν ανάστημα στη χούντα αψηφώντας το τεράστιο προσωπικό κόστος.
Τις δεκάδες χιλιάδες δημοκρατικούς πολίτες που εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, δολοφονήθηκαν για να κρατήσουν αναμμένη τη φλόγα της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Τους νέους και τις νέες που εξεγέρθηκαν στη Νομική, το Πολυτεχνείο, τα Πανεπιστήμια, τα σχολεία δίνοντας τη μάχη της γενιάς τους για την ελευθερια.
Θυμόμαστε όμως και την προδοσία της Κύπρου, που ακρωτηρίασε το έθνος και κόστισε χιλιάδες νεκρούς.
Και θυμόμαστε επίσης ότι η χούντα διέπραξε τα πιο φριχτά εγκλήματα με πρόσχημα τη δήθεν αντιμετώπιση του διχασμού, του λαϊκισμού, της αριστερής δημαγωγίας, της “αναρχίας”, των κοινωνικών αγώνων, του κατασκευασμένου κομμουνιστικού κινδύνου.
Ξέρουμε πόσους αγώνες, πόσα μαρτύρια, πόση λαϊκή αντίσταση, πόσες προσωπικές τραγωδίες, πόσο αίμα κόστισε η ανατροπή της χούντας.
Γι` αυτό και τιμάμε την 24η του Ιούλη όχι με ανέξοδους πανηγυρικούς.
Αν χρωστάμε κάτι σε κείνους που τα έδωσαν όλα για να απαλλάξουν τη χώρα από τη δικτατορία, δεν είναι η τοποθέτηση του αντιδικτατορικού αγώνα στα μουσεία.
Ούτε βέβαια η παραποίησή του ανάλογα με τις μικροκομματικές επιδιώξεις της συγκυρίας.
Το σύνθημα Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία είναι πάντα επίκαιρο.
Για αυτό και όσο και να προσπαθούν οι αναθεωρητές της Ιστορίας, δε θα μπορέσουν να κατατάξουν στη μυθολογία τούς αγώνες, ιδίως της νέας γενιάς του τόπου μας, για τη Δημοκρατία, την Ελευθερία και τη Δικαιοσύνη.
Γιατί ο αγώνας για κοινωνική Δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια στην εργασία και τις αμοιβές παραμένει επίκαιρος σήμερα περισσότερο από ποτέ τα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Ο αγώνας για υψηλού επιπέδου δημόσια Παιδεία, που θα έχει ανοιχτές τις πόρτες της σε όλα τα παιδιά του λαού μας, επίσης.
Ο αγώνας τέλος για Ελευθερία, που αγκαλιάζει κάθε πλευρά της κοινωνικής και προσωπικής ζωής, συνυφαίνεται με τη θεσμική και κοινωνική δικαιοσύνη και αποτελεί το θεμέλιο της ασφάλειας του πολίτη, αποτελεί σήμερα όρο επιβίωσης για τη δημοκρατία και την κοινωνική συνοχή.
Τίποτε δεν ξεχάστηκε, κανένας δε θα ξεχαστεί.
Και όπως τότε, έτσι και τώρα, τίποτε δεν πρόκειται να μας χαριστεί.
Θυμόμαστε,
εμπνεόμαστε,
αγωνιζόμαστε!
